“Eerlijk? Het is een prachtbaan. Ik blijf het bijzonder vinden dat ik steeds maar weer trouwjurken uit een rek kan pakken waardoor iemand met tranen in zijn ogen komt te staan.” Arkauer spreekt vol liefde over haar passie die tegelijkertijd haar werk is. “Het is een emotionele aankoop waar je veel tijd en aandacht in steekt. Na een passessie heb je echt het gevoel dat je de bruid kent. Die connectie is uniek, je helpt iemand met een belangrijke keuze.”
Wie eenmaal in de bruidsbiz’ zit, die blijft, vervolgt ze: “Dit is ook de reden dat verkopers vaak zo lang in deze branche werken: het is erg bijzonder om deel uit te maken van iemands trouwdag. Je weet zeker dat mensen het nooit vergeten.”
POSITIVITEIT In de afgelopen zeventien jaar heeft ze talloze klanten gehad waar ze mooie herinneringen aan heeft. Maar toch, bruiden die hun oma’s meenemen zijn favoriet. “Het is heel mooi als een oma aanwezig is en zichtbaar geniet van het feit dat ze hier nog bij kan zijn. Vaak zijn het gemakkelijke gasten: ze durven het niet snel te zeggen als ze de trouwjurken te bloot, te modern of te duur vinden. Ze houden hun mond, want ze vinden het moment gewoon prachtig. Van een oma kreeg ik ooit tien euro fooi toegestopt na de afspraak. Dat is toch snoezig?” Veel koppels annuleren hun bruiloft vanwege de pandemie, maar een van Arkauers bruiden had daar geen zin in. Ze was vastbesloten alles door te laten gaan en kwam als een soort positiviteitsbom de winkel ingewandeld. Ze stond overal voor open, het moest anders dan anders.
En dat werd het ook. “Heerlijk om mee te werken. Ik ga bijna nooit naar bruiloften van klanten, maar hier ben ik langs geweest. Op een aantal plekken in Amsterdam, die belangrijk zijn voor het stel, stonden kleine groepjes gasten. Zij reden er vervolgens langs met een riksja, zodat ze toch iedereen even zagen en samen de dag konden beleven, al was het maar voor een kwartier. Ze straalde. Haar enthousiasme en positiviteit, dwars door deze moeilijke periode heen, zijn me echt bijgebleven.”
STIEKEM Toch is het niet alleen maar gezelligheid tijdens passessies. De moeilijkste afspraken zijn die waarin de band tussen moeder en dochter gecompliceerd is. Soms op persoonlijk niveau, maar meestal wil een moeder heel andere trouwjurken zien dan de bruid zelf. “Ga daar maar eens tussen staan, zeker als de moeder betaalt.” Het komt om die reden weleens voor dat bruiden eerst een eigen passessie boeken voordat ze hun moeder meenemen. Ze vragen dan aan Arkauer of ze ‘kan meespelen’ en doet alsof de afspraak met moederlief de eerste is. Maar daar begint de verkoopster niet aan. “Ik snap het volledig dat je wilt ‘voor-kijken’, maar ik kan moeilijk doen alsof ik je nog nooit gezien heb. Daarom geef ik er een draai aan: we vertellen dat de bruid is binnengewandeld om een afspraak te maken en dat ik vervolgens voorstelde ‘om meteen maar een paar trouwjurken te pakken’. Zo vermijd je conflicten, maar geef je de bruid meer ruimte om haar eigen stijl en wensen te laten ontdekken.”
ENGELENGEDULD Daarnaast helpt het ook niet als bruiden een grote entourage meenemen. Hoe meer mensen en meningen, hoe minder de bruid weet wat ze wil. Arkauer hanteert daarom een maximum van vier of vijf gasten die bij de afspraak mogen zijn. Tijdens de pandemie is dit teruggeschaald naar een. “Bij grote gezelschappen is eindeloos geduld een must. Je moet veel wegslikken, zeker als één of twee vriendinnen continu dwarsliggen en andere dingen willen dan de bruid. Het is moeilijk om je eigen smaak los te laten als je voor iemand anders winkelt. Daarom ben je als verkoper niet alleen met de bruid bezig, maar met het hele gezelschap: je moet iedereen meenemen in het verhaal. En dat verhaal is dat het uiteindelijk écht om de bruid draait. Zij moet het voelen.”
BRUIDSMOEHEID Is ze na zeventien jaar en zo’n zevenduizend verkochte trouwjurken nog vatbaar voor al dat liefde- en levensgeluk? Zeker, maar de ‘bruidsmoeheid’ slaat een paar keer per jaar toe. De oplossing? Vakantie. “Na weken keihard doorwerken merk ik soms dat het lastig is om de energie te vinden om wéér enthousiast in een verhaal mee te gaan. Dit is natuurlijk een vak dat draait om emoties, elke bruid verdient aandacht. Die geven we altijd, maar dat kan soms veel energie kosten. Daarnaast vergeten mensen dat ik niet 24/7 in de winkel sta. Ik zit veel op kantoor om bestellingen en vragen af te handelen, inkopen te doen en alles driedubbel te controleren. Het werk stopt nooit vanzelf, dus neemt het volledige winkelpersoneel soms een week tegelijk vrij. Het is heerlijk werk, maar op volgeboekte dagen heb je gewoon geen tijd om te eten. Een pauze is soms nodig om het leuk te houden. Gelukkig krijg je daarna meteen weer energie van alle nieuwe bruiden.”